ALİ BEY;

30 NİSAN 2009;
Niye Ali Bey yazdım biliyormusun.Çünkü sen artık Babam olmaktan çıktın.Hala unutulmadın ,hala senin ismini anıyorlar.Her gün seni bana soruyorlar.Sanki seni benden daha iyi tanıyorlar.Seni bana anlatıyorlar.Nereye gitsem o bana bıraktığın tezgahın başına gelenler sanki bana bakmıyorlar,sanki benimle değilde seninle konuşuyorlar.İşte bu yüzden anladım ki sen artık onlara mal olmuşsun.Onların Ali Beyi olmuşsun.

Onların sevdiği ,onların dostu arkadaşı,yoldaşı olmuşsun.Babam benim sen ne güzel bir adammışsın.Nasıl da sevdirmişin kendini.Nasıl başardın bun ca kötülüklerin arasın da.O tinerci çocuklar gelip te seni soruyorlarsa ,Taksim deki çiçekçi kadınlar seni bana anlatıyorsa,İstiklal Caddesinde ki o garibanlar kimsesizler bana senden bahsediyorsa,kusura bakma beni bağışla .Sen artık babam olmaktan çıktın.Artık hepimizin Ali Beyi ,hepimizin Babası oldun.Koskaca beş yılı geride bıraktın.Yoksun ama yanıbaşımızdasın bunu biliyorsun değil mi.Bu beş yıl içerisin de seni üzecek bir şey yaptıysam emanetlerini üzdüysem,mutlaka üzmüşümdür.Beni ordan bağışla babam.Herkes senin gibi olamaz .Senin gibi hoş görülü olamaz.Senin gibi olmak bir yana sana yaklaşabilirsem ne mutlu bana.Geçen günler de yanına gelmiştim üzerin de çiçekler açmış yorgan misali sarmışlardı seni üşümeyesin diye.Bahar gelmişti sizin oralara burası soğuk olsada,senin oralar cıvıl cıvıl dı.Belki akşamları serinlik olurdu.Belki üşürdün.Ama gördüm ki seni her yerde seven var seni kollayan birileri var.Sen bunları hakediyorsun Babacığım.Sen güzellikler içinde uyumaya devam et.Melekler yoldaşın dır senin ben bu yüzden rahatım.İnşallah ben de senin gibi olur senin gibi sevdiririm kendimi.Bazen bana diyorlar ki sen Babana çok benziyorsun,aynı onun gibisin.Bu sözcük bu cümle ruhumu öylesine okşuyor ki beni öylesine gururlandırıyor ki.Düşünsene beni sana benzetiyorlar.Benim için ne kadar önemli bu biliyormusun.Hayatta ki en büyük gayem senin gibi olmak.İnşallah olurum da.Seni çok seviyoruz ,özlüyoruz demiyorum zira sen hep yanımızdasın.Olmasan da yanımızdasın.Rabbim seni cennetin de saklasın .Rahmetini senden esirgemesin.Ruhun şad olsun .Huzur için de uyumaya devam et Babam.

ESNAFLIKTA BU YOK…

Bu gün iş yerimizi açmadım .Babamın ölüm yıl dönümü olduğundan ve bir mayıs işçi bayramı nedeni ile Beş yıldan bu yana hep kapalı tutarım iş yerimi.Sabahleyin kalktığım da bu gün ne yapalım diye düşünüyordum.Eşim de kalkmış kahvaltı hazırlığına başlamıştı.Zaten biz kalkmadan Aslan parçası Ali bizden önce uyanır Anne ,Baba kalkın gündüz oldu der ve hepimizi uyandırırdı.Hepimiz uyanmıştık.Ben hanıma dışarı çıkıyorum ekmeği alıp geleyim diyerek,fırının yolunu tutmuştum.Sıcacık tırnaklı pideden ve ekmekten alıp eve geldikten sonra hazır olan kahvaltıya ailece oturmuştuk.Kahvaltımız bittikten sonra oturup sohbete başlamıştık.Her gün çalıştığımızdan evde oturmak tuhaf geliyordu.Hanım birer kahve yap ta içelim dedim.Sağolsun o da hemen kahvelerimizi yapıp getirdi .Ağbimle kahvelerimizi yudumladık .Çok iyi gelmişti,keyif yapıyorduk evde.Biraz oyalandık tan sonra Aslan parçasını parka götürmeye karar verdim.Hanımın bu gün de elbise giyme ısrarlarına rağmen takım elbisemi giymiştim yine.Ne yaparsın insan alışkanlıklarından vazgeçemiyor bir türlü.Alışmışım Babam dan öyle görmüşüm takım elbise giymeden duramıyorum.Yine öyle oldu.Ali ve yiğenim Gamze ile Kasımpaşa sahilin de bulunan parka doğru yola çıkmıştık.Oğlum ve yiğenimle sohbet ede ede parka varmıştık.Tabii parka gidene kadar Ali’nin soru yağmuru bitmiyordu.Baba parkta şu varmı,Baba parkta bu varmı ,şunu yapacakmıyız vs.vs.Bıkmadan hepsine cevap verdim. Çünkü bu gün Ali’nin günüy dü Kendimi Aileme ayırmıştım.Birlik te çok az vakit geçiriyorduk.Bu fırsatı değerlendirmeliydim. Parka geldikten sonra yiğenimle Ali oynamaya başlamışlardı.Ali her şeyi deniyordu.bir bir tahtaravelli,salıncak derken siipeceek (Biz kaydırağa siipecek deriz) kayarak neşesine neşe katıyordu.Ben terlemesin diye montunu çıkarmış mutlulukla onu takip ediyordum.Salıncağa oturduğun da baba beni salla hem de çok salla demesi beni alıp götürür dü sevinçler alemine .Bu çok büyük bir mutluluk tu.Biraz salıncakla sallandık tan sonra yeter oğlum biraz da başka kardeşler binsin diyerek salıncağı diğer çocuklara bıraktık.Onlar Parkta oynamaya devam ederken bende orada bulunan banka oturmuştum.Hem gözüm çocukların üzerin de hem de etrafa bakınıyordum. Bütün Babalar oraday dı sanki hepsinin yüzün de mutluluk ve sevinç vardı.Çocukları ile vakit geçirmenin heyecanını yaşıyor du sanki bütün Babalar ve Anneler.Etrafıma bakınırken az ilerde oturan yaşlı bir amcaya takıldı gözüm.75 -80 yaşların da var.Üzerin de bir kahverengi ceket başın da da ceketi ile uymlu kasketi hafif beli bükülmüş bir şeylerle uğraşıyor du.Önün de üç tekerlekli küçük cam çerçevesi olan bir araba ,içerisinde çok az çeşit olan kraker,bisküvi ve cips,bir kaçtanede kağıt helva satan bir amcay dı.Elin de bir hava pompası vardı.Hani şu bisiklet tekerlerini şişirdiğimiz pompalardan .Ayağa kalkmış bir şeyler şişirmeye çalışıyordu.Bir kaç dakika sonra şişirdiği şeyin plastik top olduğunu görmüştüm.Çocukken oynadığımız şu çizgili plastik toplardan.Bir iki üç derken Dört tane topu şişirerek o küçücük tezgahına asmıştı.İçimden bu amcadan bişey almam gerek diye düşündüm.Dilenmiyor başkalarına el açmıyor bu yaşta ekmeğini kazanmaya çalışıyor du.Belki evinde bekleyen kendisi gibi bir hayat arkadaşı belki de torunları vardı.Hep bunları düşündüm durdum.Ama orada hiç boş durmadan bişeylerle uğraşması çok hoşuma gitmişti.Ali Gamze ile yanıma gelmişti.Gelin bakalım çocuklar size bir şey alayım dedim.Gamze bir tane zaten az çeşidi olan cips den istedi.Ali de peynirli çubuk kraker istedi.Ben de cebimden çıkardığım 10.00 lirayı amcaya uzattım.Al amca üstünü verme kalsın dedim.Hani küçümsediğimden değil belki ihtiyacı vardır düşüncesi ile paranın üstünü istemedim.Amca bana sanki kızarak hafif ce sesini de yükselterek Esnaflıkta bu yok,Esnaflık ta bu yok diyerek paramın üstünü vermeye çalıştı.Amca kalsın gerek yok desemde o yine bana kızarak esnaflık ta bu yok dedi.Beş lira verdi .cebinden bozuk para aramaya başladı.Tamam amca o da kalsın dedim,bana yine kızarak esnaflıkta böyle şey olmaz diyerek iki lira daha verdi.Sanırım başka bozuk parası kalmamıştı bulsaydı eğer tam üstü neyse onu verecekti.Bu sabah o yaşlı amcadan bir esnaflık dersi almıştım.İhtiyacı olduğu halde yedi sekizliraya tenezzül etmeyişi hakkından fazlasını almayışı beni etkilemişti.Paramın üstünü verdikten sonra da elimi sıkarak Kandilin mübarek olsun demesi zaten her şeye yetmişti.Demekki hakkın dan fazlasını almayacaksın.İnsanlığın ve Esnaflığın değerini göstereceksin .Teşekkürler oğlum bana bu fırsatı gösterdiğin için Teşekkürler Amca bana bu dersi verdiğin için…..

ANNE…

Anne’sini kaybetmiş,Anne’si olmayan çocuklarımız arkadaşlarımız dostlarımız var.Anne’ler günümüzü kutlarken,okullar da özellikle de anaokullar da bu tür etkinlikler yapılırken bu hususa çok dikkat etmemiz gerekir diye düşünüyorum.Asıl Anneler günü onlar için olmalı.Zira onların Anne’si artık yanların da hiç olmayacak.Bazılarımız Anne’lerimize sarılırken onlar sarılamayacak boyunları bükük olacak.Lütfen bu hususa çok dikkat edelim.Unutmayalım Bugün onlara yarın bize…Şimdi den öncelikle hayatta olmayan Hakkın rahmetin de olan tüm Anne’lerimizinAnne’ler gününü kutlarım… Şimdi gelelim bizlerle olan Annelerimize, Anne susadım…Annee acıktım…Annee dişim ağrıyor…Anne elbisemi ütüledinmi…Anne babama söyle de bana para versin…Anne ben falanca kızı seviyorum babama sen söyle…Anne komşunun oğlu beni istiyor sen babamı ikna et…Anne karnem de kırık var sen babamı idare et. İlle de her şey de Anne.Her şeyimizle ilgilenen her durum da yanımız da olan hep Annedir.Dokuz ay bizi karnın da taşıyan,geceleri başımız da nöbet tutan,bizlere ninni söyleyen,hastalansak ateşimiz olduğun da yanıbaşımızdan hiç ayrılmayan,hastanede o çıtı pıtı güzel hemşireler bize iğne vurduğun da bizden çok onun canı yanan,bebek iken altımızı pislettiimizde of demeden temizleyen hep Anne’dir.O bizi yaramazlık yaptığımız da süpürgeyle kıçımıza kıçımıza vursa da,terliği kafamıza atsa da,çimdikle kolumuzu sıksa da,kulağımızı çekse de bunların hepsini şefkatle yapan Annedir hep.Bizim çocukluğumuz da hep böyle geçmiştir.Benim Annem biz çocukken Almanya ‘daydı.Bizlere hediye gönderdiklerin de hiç birimizi unutmaz altı kardeşe de ayrı ayrı özen gösterir kimin ne ihtiyacı varsa bilir özenle valize yerleştirir ve gönderirdi hediyelerini…Almanya ‘dan gelen o valizler açıldığın da önce Annemizin kokusu gelirdi burnumuza.O kokuyu içimize iyice çektikten sonra hediyeleri açardık sevinçle.Çukulatalar,oyuncaklar,elbiseler hepsi bizim için di.Annemiz hiç bir şeyimizi eksik etmez di.Bayramlar da gömleğimizi ken di elleri ile diker bizi özenle giydirir saçımızı tarar sokağa en temiz halimizle gönderir di.Çünkü o bir Anney di.Komşunun tavuğunun yumurtalarını çaldığımız da bizi dövse de o yumurtaları pişirir bize yedirir sonra da o yumurtaların yerine ya yumurta yada parasını komşuya gönderirdi.Çünkü o bir Anney di.Çocukken nasıl bizi kolluyorsa büyüyünce de bir şey değişmiyor Annelik duygusundan zerre kadar bir değişiklik olmuyordu.Anacımla ilk İstanbul’a gelen bendim kardeşlerim arasın da.K.Maraş’tan otobüse binip İstanbul yolculuğumuz başladığın da başımı koyduğum Anacımın omzuydu.Yıllarca Babama yoldaş olan hiç yanından ayrılmayan Anam dı.Babam rahmetli olduktan sonra da beni hiç bırakmayan aynı yoldaşlığını beni Babamın yerine koyarak bana yapan yine Anacımdı.Boşuna demiyorlar Ana gibi yar olmaz.Ana topraktır,sudur,havadır ,candır.Çünkü o Anadır.Ben de bütün hayatım boyunca bana hayat yoldaşlığı ,can yoldaşlığı yapan Başta Anam olmak üzere,Eşimin Annesi kayınvaldemin Annemin,bana Aslan gibi bir erkek ,dünya güzeli de bir kız evlat veren Sevgili Gamzelim hayat yoldaşım sırdaşım sevdiğim eşim Fatma’nın nezdin de bütün Annelerin Anneler gününü kutlarım….

MUTLULUK SİZİNLE GÜZEL…23 HAZİRAN 2009

Sanırım beş ila altı yıl olmuştu K.Maraş’a gitmeyeli. Bir Şeker Bayramıy dı. Bayram ziyaraeti için K.Maraş’a gitmiştik.Kız kardeşim Ayşegül ile birlikte akrabalarımızı ziyaret ediyor hasret gideriyorduk.Bütün Aile benim evlenmem için seferber olmuş bana kız bakıyorlar dı.Malum bizim yaş biraz ilerlemişti onlara göre.Bana sorsanız ben hala gencim ya :) Yok şunun kızı yok bunun kızı baskıları ile beni ablukaya almışlar dı.İşte bu yüzden Maraş’a çok sık gitmiyordum.Bu benim olduğu gibi bütün erkeklerin sorunudur ya neyse… Halamlar dı yengemler di derken bütün akrabaları ziyaret ediyorduk bu hengameler içerisin de.Hem eğleniyor hem de kzıyordum.Başka işiniz yokmu diye.Artık yol da bir kız görsem kaçar olmuştum ne olur olmaz bizimkiler beğenir hemen başımızı bağlamasınlar diye.Günlerimiz yavaş yavaş kısalıyor İstanbul’a gitme zamanımız yaklaşıyor du.Teyzemlerde oturuyorduk.Eniştemiz Ahmet abi bizim yanımız da bir kız çalışıyor ne dersin gel seni onun la tanıştıralım demesinmi.Eyvah burda da yakalandık.Çalıştıkları yere ziyarete gidecektim sırf bu yüzden vazgeçip işyerlerine gitmedim.Şim di gidersem yok şöyle yok böyle deyip hem kızı mahcup edecekler hem beni.İki gün sonra İstanbul’ a geldik .İşimize gücümüze bakıp çalışmaya başladık.Aradan bir kaç gün geçtikten sonra telefonum çalıyor.Telefonun ucundaki eniştemiz Ahmet abi.Aloo efendim abi…Mustafa senin telefonun resim alıyormu …Alıyor abi hayrırdır ne var ki…Hele sen bir aç hele sana bir şey göndereceğim…Tamam abi açtım gönder.Kısa bir süre sonra bir resim gelir.Güzel bir o kadar da hoş bir resim.Yanağın da gamzesi olan bir kız resmi.Gördüm abi ne olmuş buna…Eee bişey hissetmiyormusun …Yavv abi resim işte ne hissedicem,benim böyle şeylerle uğraşmaya vaktim yok.Hem boşuna uğraşmayın ben Maraş’tan evlenmyeceğim.Bu konuyu da kapatın artık.Diyerek Ahmet abimizle vedalaştık.Bir kaç gün geçti yine Ahmet abi aradı. Bu defa senin internet adresin var mı diye sordu.Ben de yeni bir Lap top almışım .Osıralarda moda olan senin mesincırın varmı senin emesenin (msn) varmı diye hava atıp tutuyordu ya insanlar .Onlara hep kıl olurdum.Bizim de vardı bir msn adresimiz.Onu soruyordu eniştemiz.Evet abi var ne yapacaksın internet adresimi…Hele sen bir ver bana lazım diyerek adresimizi aldı.Ben de bilgisayarı yeni almışım sürekli cad yapıyoruz arkadaşlarla.Kimi çevrim içi görsek yani yeşil kafayı görsek,-+hemen muhabbet etmeye çalışırdım. Gerçi bir iki kelimeden sonra herkes kaçmaya çalışıyor du ya :) biz acemi olduğumuz için.Laf aramız da artık ustalaştık biz kaçıyoruz şim di acemiler den. Yine bir gün baktım bir davet geldi adresimize kabul ettik bir bayan .Kısa bir tanışma faslın dan sonra sohbet etmeye başlıyoruz.O sırada amacım sadece klavyede elimi hızlandırmak olduğun dan ee karşıdaki bir kız bulunmaz bir fırsat benim için.Bir de benim lap top un kamerası var karşı tarafın yok.Ben onu görüyorum o beni görmüyor.Anlayacağınız 1-0 önde başlıyoruz.saçlar yana taranmış arkadan toplanmış ve jölelenmiş üzerinde siyah bir derimont olan hoş bir kız Gamzesi ekran dan bile belli oluyor.Konuştuk ça samimi bir ortam oluşuyor.Günler geçtikçe ben onu o beni tanıyor.Bu böyle üç dört ay sürüyor.Sonrasın da o da kamera alıyor beni görüyor .Sohbet normal den çıkıp sevgiye dönüşüyor.İlk tanışma böyle oluyor yani çağın modası internet üzerinden .Ama tek farkı var bizi tanıştırıyorlar.Artık yüz yüze gelme zamanı gelmişti.Benim Maraş gitmem gerekiyordu.Buradaki hazırlıklarımı bitirerek gitme ye karar vermiştim.Yüzük ler alınmış küçük hediyeler alınmış heyecan başlamıştı.Evlenme teklifi etmeye karar vermiştim.Kafama koymuştum.Ama nasıl olacağı konusun da bir fikrim yoktu.Ekim ayı gelmişti.Uçak biletimizi almıştım.Hava Limanına vardığım da Uçak rötar yapmış gecikmişti.Hava muhalefeti nedeniyle.Zaten uçağa ilk binişim di heyecan doruk noktasındaydı.Uçağımız iptal olmuş G.Antep üzerinden Maraşa gidecektik. Maraşa gittim.2008 yılının ekim ayı nda Maraşa bir kar yağmış her taraf gelin misali bembeyaz olmuştu.Maraş’a geldiğim de kalbim biraz daha heyecanlı çarpıyordu.Çünkü Gamzelimle ilk defa karşılaşacaktım.Aldığım yüzük ceketimin iç cebin de kalbimin üzerindeydi.Halamoğlu Ferhat kardeşim almıştı beni otogardan.Eve doğru gidiyorduk yollar kardan kapanmış ilerlemesi hayli zorlaşmıştı.Eve doğru yaklaştığımızda bizim teyzeoğlu Tuncayın ve eşi Tuğbanın Balkon da bizi beklediklerini gördüm.Herkes bana bakıyor gülüyorlardı.Arabadan inipte merdivenlerden yukarı doğru çıktığım da kalbimin atışlarını sanki duyar gibi oluyordum.Mübarek Ramazan davulu gibi güm güm atıyordu heyecan dan.Merdivenlerin başında Tuncay ve Tuğba kardeşim görükmüşlerdi.Gamzeli henüz gözükmüyordu arka odanın birin de beni bekliyordu.Bizi nasıl buluşturacaklar onun hesabını yapıyorlardı.Beni salona aldılar ve kanepeye oturmuştum.Tuğba ve Tuncay dışarı çıkmışlar içeriye şöyle çıtı pıtı bir kız girmişti.Heyecandan yanakları al al olmuş ıslak saçlı bir kız ne yapacağımızı şaşırmış öylece bakıyorduk.Sonra bir sarılış sanki kırk yıldır tanıyoruz birbirimizi.Ellerimizi tutuğumuz da sanki ateş koru vardı avuçlarımız da.Ama bırakmıyorduk sevgi ateşiydi.Hep birbirimize bakıyor ve gülüşüyorduk.Gamzeli karşımdaydı.Kaç saat oturduk bilemiyorum.vakit epey geçmişti.Gamzeliyi eve götürmem gerekiyordu.Ev sahiplerinden yani bizim kuzenlerden izin isteyerek evden çıkmıştık.Her taraf kar içindeydi.Diz boyu kar vardı yürümek hayli zordu.Benim ayakkabılarım kösele kundura olduğundan düşe yuvarlana ilerliyorduk.Romantizm kendiliğinden oluşmuştu.Akşam karanlığı beyaz kar ile birleşmiş ti.Ellerimizi hiç bırakmadan eve doğru gidiyorduk.Elektrikler kesilmiş ti.Gamzelinin evine vardığımız da vakit epey geç olmuştu.Kapıyı çaldık.Biraz bekledikten sonra Gamzelinin Annesi yani kayınvaldem kapıyı açtı.Ben içeri girmek istemesem de beni içeriye davet etti.Ayaklarım ıslanmış çoraplarım yaş içindeydi.Soba yanıyor sıcaklığı yüzüne vuruyordu.Elektrikler kesik olduğundan içeri deki mumlar ın ışığı etrfı aydınlatıyordu.Bütün kardeşleri toplanmıştı,Bıcırık havva uyuyor hamide yanımızdaydı.Bağdat yoktu evde .O başlar da karşı çıkmıştı bu ilişkiye.Ama daha sonra abisini tanıyınca can ciğer olduk datlı baldızımla :) Biraz hoş sohbetten sonra,Gamzeliye kardeşlerini çağırmasını söyledim hepsini görmek istiyorum dedim.Aklıma bir fikir gelmişti.Kardeşler yanımıza geldikten sonra ceketimin iç cebindeki yüzüğü çıkartarak Önce ANNE den sonrada Gamzeli den izin isteyerek orada evlenme teklifi etmiştim.Yüzüğü parmağına taktım.Çok heyecanlı bir andı.O ev Gamzelinin doğduğu evdi.Orada doğmuş ordan da Gelin olarak çıkmalı diye düşünmüştüm.O karanlıkta Annemin ve Gamzelinin ağladığını gördüm.Bu gözyaşları Evet gözyaşlarıydı.Annem çok mutlu olmuştu kendisinin ve ailenin yanın da böyle bir şeyin olduğunu,ve çok sevindiğini anlattı bana.Bende Annemin elini öptüm .Biraz daha oturduktan sonra izin istedim.Evden çıktığım da çok mutlu olmuştum.Mutluluğun ilk adımı atılmıştı….

İşte bizim Gamzeli ile hikayemiz böyle başlamıştı.Sonrası Babamlarla devam etti.Nişan sonrası da Babamı kaybettiğimiz için düğün yapamadık Nikah töreni ile mutluluğumuzu tamamladık.Sonra ne mi oldu.Gamzeli ile çok mutlu olduk .Gamzeli bana iki tane dÜnya tatlısı evlat verdi Aslan parçası Ali dört yaşın da ve dört aylık olan,Babasının süsü Zeynep Ebrar.Allahıma şükürler olsun Ailemiz gittikçe büyüyor.Derdime derman olan olan mutluluğuma ortak olan bir sevdiğim var.Beş yılı bitirdik.Gamzelim le daha nice beş yıllar geçirmemiz dileğiyle.23 HAZİRAN 2009 da başlayan mutluluğumuz bir ömür devam etmesi dileğiyle….Sizi çok seviyorum.Gamzelim,Ali’m ve Zeynep Ebrarı’m….Bu mutlulukta emeği geçen Başta Ailemiz olmak üzere bütün herkese ayrı ayrı çok Teşekkür ederiz….